خبرگزاری مهر – گروه استان ها – مجتبی خلیلی*: ساعت هفت صبح بود و کم کم صدای بچه های مدرسه رفتن مثل سرود وطن به گوش می رسد، صدای بچه ها شن ها را می لرزاند، برخی از خیابان ها خاکی هستند
نخل ها سر تعظیم فرود آوردند، انگار می خواستند به بچه های این شهر تعظیم کنند، بچه ها بعد از نشستن روی نیمکت ها با بازیگوشی وصف ناشدنی پر از امید به آینده کتاب ها را دست در دست هم باز کردند.
انگار این بار کتاب ها می خواهند یاد بگیرند. درس فداکاری، درس مقاومت، درس شهادت، درس آزادگی. صدای زنگ شکسته به گوش می رسد، بچه ها مثل همیشه آزادانه به بازی های کودکانه می پردازند، فارغ از هر خواب تلخ.
در نیمه راه زنگ دوم ساعت 21:45 صدای غرش کرکس ها فضای آرام و امن کلاس را متشنج می کند، اولین صدای بمب فضا را به هم می زند.
بچه ها شروع به دویدن می کنند، معلمان فریاد می زنند “به پناهگاه برو”؛ آژیر به صدا در می آید، صدایی که می شنوید به این معنی است که یک حمله هوایی در حال انجام است و شما باید به پناهگاه برسید.
آسمان آبی اندیمشک مورد هجوم کرکس ها قرار گرفته است، هواپیماها در ارتفاع کم پرواز می کنند، دیوار صوتی همزمان در حال شکستن است، به قدری پایین که خلبان در کابین خلبان به وضوح دیده می شود.
این بمباران یک ساعت و 45 دقیقه ادامه دارد و اکنون توسل به امام عصر (عج) از گوشه و کنار شهر به گوش می رسد.
ده ها مادر بی فرزند، ده ها فرزند بی مادر، اندیمشک کربلا شد، دروازه کربلای ایران رنگ و بوی کربلای حسین (ع) شد.
«مقاومت» در اندیمشک معنای دیگری به خود گرفت، جوانه زندگی در میان خون و آتش دوباره رویید، امید وطن به آینده پس از پیروزی بر دشمن بعثی هنوز در رویاهای کودکان اندیمشک موج می زند. .
بار دیگر چهارم آذر 1401 فرا رسید، اما اندیمشک همچنان با امید به آینده ایران، با دلی سرشار از عشق به وطن، برای رفع محرومیت های ناشی از جنگ تحمیلی، مقاوم تر از هر روز دیگری ایستاده است. .
به گزارش مهر، شهرستان اندیمشک در بمباران 54 هواپیمای عراقی در 13 آذرماه 65 بیش از 300 شهید تقدیم کرد و در سال های دفاع مقدس هزار شهید برای امنیت و آزادی کشور تقدیم کرده است.
* خبرنگار