به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، آثار گریه بر امام حسین (ع) به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گریه بر مصائب امام حسین. سلام الله علیه آثار فردی، اجتماعی، دنیوی و اخروی دارد. ، زیرا گریه برای او نوعی ارتباط با حرکات و راه ها و اهدافش است.
پس گریه بر او، آمادگی برای مبارزه و جهاد با فساد و مایه امید و رسیدن به هدف نهایی است. مرثیه آنقدر شور و عشق را بالا می برد که عزاداران برای رسیدن به هدف خود نیاز به هر نوع فداکاری و ایثار را احساس می کنند. گریه بر امام حسین (علیه السلام) نیروی ایمان را از هر جهت بسیج می کند، ضعف و ناامیدی را از مردم می زداید و احساسات پاک مردم را برمی انگیزد.
طبق روایات، ثمرات زیادی برای اشک بر مصیبت امام حسین (ع) ذکر شده است که به نمونه هایی اشاره می کنیم.
در حدیث مناجات حضرت موسی علیه السلام آمده است که حضرت موسی علیه السلام فرمود: «خدایا چرا امت پیامبرت محمد را بر امت های دیگر ترجیح دادی؟
خداوند متعال فرمود: «به خاطر 10 خصلت: نماز، زکات، روزه، حج، جهاد، نماز جمعه، نماز جماعت، قرآن، علم و عاشورا به آنها برتری دادم».
در ادامه این روایت زیبا، موسی (علیه السلام) از روز عاشورا می پرسد: خداوند می فرماید: گریه و زاری بر طایفه محمد صلی الله علیه و آله و زاری و زاری بر مصیبت ولادت مصطفی; گریه و زاری بر نوه محمد (ص) و ناله بر مصیبت فرزند مصطفی.
سپس خداوند متعال به ذکر ثواب اشک بر امام حسین(ع) میپردازد و میفرماید: یَا مُوسَى مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِی فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بَکَى أَوْ تَبَاکَى وَ تَعَزَّى عَلَى وُلْدِ الْمُصْطَفَى ص إِلَّا وَ کَانَتْ لَهُ الْجَنَّةُ ثَابِتاً فِیهَا؛ ای موسی، هیچ یک از بندگان من نیست که در آن روز برای فرزند مصطفی (علیه السلام) گریه و عزاداری کند، مگر اینکه بهشت بر او واجب می شود در حالی که در آن ثابت است.
وَ مَا مِنْ عَبْدٍ أَنْفَقَ مِنْ مَالِهِ فِی مَحَبَّةِ ابْنِ بِنْتِ نَبِیِّهِ طَعَاماً وَ غَیْرَ ذَلِکَ دِرْهَماً إِلَّا وَ بَارَکْتُ لَهُ فِی الدَّارِ الدُّنْیَا الدِّرْهَمَ بِسَبْعِینَ دِرْهَماً وَ کَانَ مُعَافاً فِی الْجَنَّةِ وَ غَفَرْتُ لَهُ ذُنُوبَهُ؛ هر کس در راه محبت حسین (ع) اطعام کند یا درهمى انفاق کند، من در دنیا هفتاد مرتبه مال او را برکت مىدهم و گناهانش را مىبخشم و در بهشت آزاد مىشود و من گناهانش را مىبخشم.
و شکوه و عظمت مرد یا زن در روز عاشورا و غیر آن یک قطره اشک نمی ریزد، مگر کتاب خلقت او. به عزت و جلالتم هر که در روز عاشورا اشک بریزد، اگر چه به اندازه قطره باشد، اجر صد شهید را برایش می نویسم.
بر اساس این روایت می بینیم که خداوند متعال تنها ثواب اشک و عزاداری و سوگواری برای امام حسین (ع) را در چند موضوع قرار داده است: در بهشت بودن و ثبات در آن و نوشتن ثواب صد شهید برای امام حسین (ع). کسى که بر امام عزادار باشد. حسین (علیه السلام) گریه می کند.
همچنین برکت در اموال، شفای بهشت و پاکسازی گناهان از ثمرات صرف هزینه برای عشق امام حسین (ع) در روز عاشورا است.
گریه بر آن حضرت، سختی های زمان مرگ را برطرف می کند، زیرا امام صادق علیه السلام به مصمع بن عبدالملک فرمود: آیا مصائب آن بزرگوار (امام حسین علیه السلام) را به یاد داری؟
گفت: آری، به خدا، مصائب آنها را به یاد می آورم و گریه می کنم.
حضرت فرمود: آگاه باش که پدرانم را به هنگام مرگ خواهی دید که تو را به ملکوت مرگ وصیت می کنند تا مایه نور چشم تو باشد.
همچنین گفتند: ای شنونده، گریه بر حال حسین علیه السلام باعث می شود که ملک الموت از مادر با تو مهربان تر باشد.
گریه بر حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام موجب آرامش در قبر می شود، میت را شاد و شاد می کند، هنگام خروج از قبر شاد و پوشیده می شود، در حالی که خوشحال است ملائکه الهی او را به بهشت بشارت می دهند. و پاداش الهی
پاداش هر قطره آن این است که انسان همیشه در بهشت زندگی کند. (1)
هر که بر امام حسین علیه السلام گریه کند با او و مقامش در بهشت خواهد بود. (2)
شیخ جلیل جعفر بن قولویه به طور کامل از ابن الخیح روایت کرده است:
روزی خدمت امام صادق (علیه السلام) بودیم و امام حسین (علیه السلام) را نام بردیم. حضرت صادق (علیه السلام) بسیار گریه کرد و ما نیز بعد از ایشان گریه کردیم. پس حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند که امام حسین (علیه السلام) می فرمود: من مرده اشک هستم، نام من در حضور هیچ مؤمنی برده نمی شود مگر آن که غمگین و گریان باشد. “
در روایت آمده است که روزی نبود که نام امام حسین علیه السلام در محضر امام صادق علیه السلام برده شود و آن حضرت در آن روز لبخندی بر لبانش آورد. آن حضرت تمام روز گریان و اندوهگین بود و می فرمود: امام حسین علیه السلام مایه گریه هر مؤمنی است.
شيخ طوسى و شيخ مفيد از ابان بن تغلب روايت كرده اند كه حضرت صادق عليه السّلام فرمود: روح كسى كه بر ظلم ما محزون باشد تسبيح است و اندوه و ماتم او عبادت خدا و پوشيدن است. راز ما از بیگانگان جهاد در راه خداست. (3)
مشترکین:
1- بحارالأنوار، ج 1، ص 138. 44، ص. 289 و کامل الزیارات، باب 32، ص. 101
2- بحارالانوار / 44/278 / امالی صدوق مجلسی 17 / ص 68 .
3- منتهی الآمال، ج 1، ص 138. 1، ص. 538