به گزارش خبرنگار مهر ، زمانی که بستر سخنرانی و سخنرانی به مدیران فرهنگی سپرده می شود، از اهمیت نسل جوان و تربیت آنها و ایجاد بسترهای مناسب برای فعالیت این نسل گفته می شود، اما زمانی که قرار است این کار انجام شود. در راستای تحقق سخنان، شعارها و وعده ها، نتیجه کاملا غیر قابل قبول است. قابل قبول نیست.
وضعیت نسل جوان تئاتر نیز از این قاعده مستثنی نیست. بسیاری از جوانان علاقه مند به هنر و به خصوص تئاتر با هزاران امید برای تحصیل در رشته مورد نظر خود وارد دانشگاه می شوند و چشم اندازی برای فعالیت و آینده خود رقم می زنند.
سال هاست که درباره وضعیت آموزش و سطح کمی و کیفی آموزش تئاتر در دانشگاه ها صحبت می شود اما هیچگاه از سوی متولی این امر یعنی وزارت علوم هیچ اقدامی صورت نگرفته است.
جدای از وضعیت آموزش تئاتر در دانشگاه ها، وضعیت فعالیت های نمایشی دانشجویان نیز مناسب نیست و بخش زیادی از این وضعیت نامطلوب ناشی از عدم برنامه ریزی و سیاست گذاری مدیران متولی این امر در وزارتخانه است. علم.
دانشگاه هایی که تئاتر تدریس می کنند، بستر و فضای مناسبی برای فعالیت های نمایشی دانشجویان تئاتر ندارند و اگر هم داشته باشند، به راحتی و با شرایط مناسب در اختیار دانشجویان تئاتر قرار نمی گیرد. این وضعیتی است که بارها در گلایه ها و انتقادات هنرمندان تئاتر، اساتید و دانشجویان تئاتر منعکس شده اما به گلایه ها و انتقادات توجهی نشده است.
تنها امکان ارائه فعالیت های نمایشی دانشجویان در سال های گذشته جشنواره تئاتر دانشگاهی است که بستری برای ظهور و معرفی استعدادهای درخشان بوده و هست.
روزگاری سازوکار جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران را مراکز تئاتر دانشگاهی که متشکل از دانشجویان تئاتر دانشگاهی بودند و همچنین مجمع کانون های تئاتر شکل گرفت و دبیر جشنواره نیز از این طریق معرفی شد.
به مرور زمان مراکز تئاتر دانشگاهی ضعیف و متروکه شد و مجمع مراکز تئاتر نیز منحل شد و خانه تئاتر دانشگاه جایگزین آن شد. این روند باعث شد جشنواره تئاتر دانشگاهی در زمینه انتخاب مدیر جشنواره و همچنین نحوه حمایت از جشنواره وضعیت متفاوتی را تجربه کند. به این شرایط باید قرارهای بلااستفاده را از نظر مراکز تئاتر دانشگاهی و دانشجویان تئاتر اضافه کنیم.
هر ساله مدیران و مسئولان وزارت علوم از اهمیت و جایگاه جشنواره تئاتر دانشگاهی صحبت می کنند، اما برگزاری این جشنواره همواره با حاشیه های متفاوت و متفاوتی از انتخاب کارگردان گرفته تا بودجه و … مواجه است. نحوه برگزاری آن
وزارت علوم به عنوان متولی تئاتر دانشگاهی به جای هموارسازی مسیر دانشجویان تئاتر و برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی به عنوان یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین رویدادهای تئاتر کشور، سنگ تمام گذاشته و همچنان ادامه دارد. – پرتاب و ممانعت در این زمینه.
این نحوه عملکرد وزارت علوم باعث شد که طی یک دهه اخیر حتی در برخی دوره ها شاهد انتخاب دبیر جشنواره با تاخیر باشیم و ستاد برگزاری جشنواره را در شرایط نامساعد زمانی و مالی برگزار کند.
2 سال شیوع کرونا خیال وزارت علوم را راحت کرد زیرا بهانه خوبی برای توجیه کم توجهی به تئاتر دانشگاهی و جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران شد.
با پایان یافتن شیوع ویروس کرونا و تغییر دولت، شرایط تئاتر و جشنواره دانشگاهی نه تنها مساعد نبود، بلکه نسبت به گذشته سخت‌تر هم شد.
در حالی که بدنه تئاتر دانشگاهی منتظر تشکیل سازوکار صحیح و کارشناسی برای فعال سازی مراکز تئاتر دانشگاهی و تصمیم فعالان تئاتر دانشگاهی برای انتخاب دبیر و نحوه برگزاری بیست و چهارمین جشنواره تئاتر دانشگاهی بود، وزارت علوم در روزهای پایانی سال 1400 منصوب شد و انگیزه بیشتری به لبه ها داد.
رحمت امینی که مدیر گروه هنرهای نمایشی دانشگاه هنرهای زیبای تهران بود به عنوان دبیر علمی جشنواره منصوب شد و این انتصاب انتقادات دانشجویان و فعالان تئاتر دانشگاهی را در پی داشت چرا که چنین انتصابی و روندی را برای این جشنواره می دانستند. خارج از تشکیلات جشنواره تئاتر دانشگاهی باشد. انتخاب مدیری به عنوان دبیر جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران، تخلف از کار معمول جشنواره بود. اتفاقی که دبیر و همه دست اندرکاران آن باید از بدنه دانشجویی دانشگاه باشد نه مدیریت دانشگاه.
موج مطالبات و انتقادات دانشجویان و فعالان دانشگاه تهران در هفته های اول سال 1401 ادامه یافت و وزارت علوم نیز به این مطالبات واکنش نشان داد.
محمدعلی اسلامی مدیرکل فرهنگی وزارت علوم در سخنانی که در فروردین 1401 در رسانه ها منعکس شد، گفت: مشارکت مراکز نمایشی دانشگاه های کشور و ایجاد زمینه برای حضور دانشجویان. استعدادهای هنرهای نمایشی در جشنواره تئاتر دانشگاهی از جمله سیاست های وزارت علوم است. زیرا این جشنواره متعلق به اساتید و دانشجویان است.
وی در بخشی دیگر از سخنان خود اعلام کرد: علاقه مندان به جشنواره تئاتر دانشگاهی می دانند که این جشنواره با وضعیت ایده آل خود فاصله دارد و لزوم بازنگری در قوانین و مقررات جشنواره برای برگزاری مناسب آن مورد تاکید علاقه مندان و علاقه مندان است. دلسوزان این عرصه دلیل اعلام و انتخاب دبیر علمی در پایان سال نشان دادن عزم جدی اداره کل فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم برای برگزاری این جشنواره و همچنین پاسخگویی به مطالبات دانش آموزان برای تعیین تکلیف جشنواره بیست و چهارم.
اسلامی ادامه داد: با توجه به اینکه اساسنامه و آیین نامه مصوبی در این زمینه وجود ندارد، مقرر شد با توجه به اکثر برنامه ها و جشنواره های دانشگاهی که دارای یک دبیر علمی و یک دبیر اجرایی هستند، 2 دبیر برای این جشنواره تعیین شود. برای انتخاب دبیر علمی، پس از نظرخواهی از فعالان این حوزه، رحمت امینی، مدیر گروه هنرهای نمایشی دانشگاه تهران، انتخاب شد تا با استفاده از تخصص خود، نسبت به تدوین آیین نامه، اجرای علمی فرآیندها و آسیب شناسی جشنواره با استفاده از نظرات کارشناسان و دانشجویان. .
وی با بیان اینکه در سال های گذشته رویه ای وجود داشت که مدیران گروه های نمایشی و مدیران مراکز نمایشی دانشگاه های تهران به عنوان نماینده اساتید و دانشجویان در هیات انتخاب دبیر دانشجو عضویت داشتند و پس از بررسی رزومه و برنامه های کاندیداها در نهایت یک نفر را به اداره کل منصوب کردند. نهادهای فرهنگی و اجتماعی معرفی شدند تا برای آنها حکم صادر شود. برای این منظور تدوین آیین نامه جشنواره ضروری است که باید با مشارکت مراکز تئاتر دانشگاهی، دانشجویان و اساتید این حوزه انجام شود.
حدود 3 ماه از صحبت های مدیرکل فرهنگی وزارت علوم می گذرد و هنوز به مطالبات دانشجویان و فعالان تئاتر دانشگاهی پاسخی داده نشده است. وضعیت عزم جدی اداره کل فرهنگ برای برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی که در صحبت های محمدعلی اسلامی به آن اشاره شده است، مشخص نیست.
هر چه هست روزها و هفته ها و ماه ها می گذرد و جشنواره تئاتر دانشگاهی به عنوان یک رویداد مهم در هاله ای از ابهام و رها شده است. نه خبری از مطالبات دانشجویان است و نه از عزم جدی اداره کل فرهنگی وزارت علوم.
بیست و چهارمین جشنواره تئاتر دانشگاهی به حال خود رها شده و معلوم نیست نتیجه آن چه خواهد بود، اما نباید از این نکته غافل شد که تضعیف این رویداد نمایشی برای تئاتر ایران به ویژه تئاتر دانشگاهی اتفاق خوبی نخواهد بود.