اولین تصاویر شگفت انگیز تلسکوپ فضایی جیمز وب منتشر شد. دنیا را با جزئیات بی سابقه نشان دهید

عصر امروز به وقت ایران، ناسا تصاویر و داده های شگفت انگیزتری را منتشر کرد که توسط تلسکوپ فضایی قدرتمند جیمز وب جمع آوری شده بود و سحابی های رنگارنگ و کهکشان های بیگانه را با جزئیات بی سابقه ای نشان می داد. این اولین مجموعه از تصاویر خیره کننده، تنوع علمی فعالیت های علمی جیمز وب در فضا را نشان می دهد.

تصاویر جدید به اولین تصویر از تلسکوپ جیمز که ناسا و جو بایدنرئیس جمهور آمریکا طی مراسمی در کاخ سفید اعلام کرد، می‌پیوندد. اولین تصویری که بخشی از آسمان به نام SMACS 0723 را نشان می‌دهد، مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از هزاران کهکشان دوردست را نشان می‌دهد که همگی در یک نقطه کوچک از آسمان به اندازه یک دانه شن جمع شده‌اند. ناسا از این تصویر به عنوان عمیق ترین تصویر فروسرخ جهان یاد می کند. در واقع، نور برخی از کهکشان‌های موجود در این عکس نزدیک به 13 میلیارد سال سفر کرد تا به تلسکوپ فضایی جیمز وب برسد.

نگاه کردن به اعماق کیهان تنها یکی از کارهای شگفت انگیزی است که جیمز وب برای انجام آن طراحی شده است. این تلسکوپ با آینه 6.5 متری با روکش طلا، نور را از دوردست کیهان، اجرام منظومه شمسی خودمان و حتی نور جهان های دور را جمع آوری می کند. تصاویر امروزی هر کدام توانایی هیجان انگیز جیمز وب را در زمینه های مختلف به نمایش می گذارند.

جان مادرکیهان شناس برنده جایزه نوبل از مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا در جریان پخش زنده انتشار این عکس گفت: «پس از انفجار بزرگ چه اتفاقی افتاد. کهکشان ها چگونه رشد کردند؟ اولین سیاهچاله ها چگونه رشد کردند؟ از آنجا تا امروز چه گذشت؟ جیمز وب ماشین زمان ما [برای پاسخ به این پرسش‌ها] است.”

ناسا دیروز اعلام کرد که کالیبراسیون ابزارهای مختلف جیمز وب و آزمایش همه حالت‌های مختلف عملکرد آن به پایان رسیده است. این بدان معناست که تلسکوپ و ابزارهای آن برای شروع جمع‌آوری داده‌ها آماده هستند و فهرست بلندبالایی از مأموریت‌ها وجود دارد. اولین سال فعالیت علمی جیمز وب مملو از مشاهدات مختلف از کیهان است که همه آنها توسط دانشمندانی از سراسر جهان که برای کسب زمان ارزشمند تلسکوپ رقابت می کنند، نظارت خواهند کرد.

در نتیجه، تصاویر امروزی، به همان اندازه که شگفت انگیز هستند، تنها نوک کوه یخ کیهانی هستند. با زومیت همراه باشید تا در مورد اولین داده ها و تصاویر رنگی تلسکوپ فضایی جیمز وب و معنای آنها برای ماموریت های علمی آینده بیشتر بدانید.

پنج قلوهای استفان

پنج قلوهای استفان

اجرام اصلی در تصویر بالا پنج کهکشان هستند که توسط مجموعه ای رنگارنگ از کهکشان ها و ستاره ها احاطه شده اند. برخی در کهکشان راه شیری ما و برخی بسیار دورتر. کهکشان در سمت چپ بالای تصویر در پیش زمینه و نزدیکتر به زمین است. اما چهار کهکشان دیگر که حدود 300 میلیون سال نوری از ما فاصله دارند، مکرراً به یکدیگر نزدیک می شوند. این برخوردها رویدادهای فاجعه باری هستند که شکل کهکشان ها را تغییر داده و منجر به تشکیل موجی از تولد ستاره در بازوهای مارپیچی آنها می شود. دو کهکشان واقع در مرکز تصویر در فرآیند ادغام فعال دیده می شوند.

جیوانا جیاردینو“این یک تصویر و منطقه بسیار مهم برای مطالعه است؛ زیرا واقعاً نوع تعاملی را نشان می دهد که تکامل کهکشان ها را هدایت می کند. این تعامل مکانیسم رشد کهکشان ها است.

تصویر اصلی بالا ترکیبی از تصاویر مادون قرمز وسط و مادون قرمز نزدیک است. اما ناسا تصویر دیگری از پنج نفره استفن منتشر کرده است، فقط در مادون قرمز میانی، که عمدتا گاز و غبار کهکشان ها را نشان می دهد. با حذف این نور، شاهد درخشش شگفت انگیزی در مرکز کهکشان بالایی هستیم.

تصویری از پنج قلوهای استفن که با MIRI جیمز وب گرفته شده است.

جیاردینو گفت: این یک سیاهچاله فعال است. ما نمی توانیم خود سیاهچاله را ببینیم. اما ما می بینیم که مواد در اطراف می چرخند و توسط این هیولای کیهانی بلعیده می شوند. این چرخش گاز و غبار محیط اطراف را چنان گرم می کند که با روشنایی شدید می درخشد. آنقدر درخشان که درخشندگی حاصله 40 میلیارد برابر بیشتر از درخشندگی خورشید ماست.

سیاره فراخورشیدی WASP-96 ب

جیمز وب توانست طیف رنگی یا تجزیه نور فیلتر شده از جو یک سیاره فراخورشیدی را ثبت کند. این ویژگی زمانی است که جیمز وب در اواخر دهه 1980 در حال طوفان فکری بود. اما تجزیه و تحلیل نوری که از اتمسفر سیاره‌ای منعکس می‌شود به یکی از هیجان‌انگیزترین کارهایی تبدیل شده است که یک تلسکوپ می‌تواند انجام دهد.

در سال 1992، اخترشناسان وجود اولین سیاره فراخورشیدی را تأیید کردند و از آن زمان، زمینه جدیدی برای جستجوی این جهان های دور پدید آمده و در چند دهه اخیر شکوفا شده است. به ویژه، دانشمندان مشغول یافتن زمین دوم هستند. دنیای سنگی مانند سیاره ما که شاید شرایط مناسبی برای میزبانی حیات در سطح خود داشته باشد. یکی از راه های یافتن این حیات، نگاهی به هوای اطراف سیاره فراخورشیدی و کشف نوع گازهای موجود در آن است. اگر ترکیب شیمیایی آن سیاره با جهان ما مطابقت داشته باشد، ممکن است حیات در آنجا شکل گرفته باشد.

جیمز وب اکنون ممکن است ابزاری ارزشمند در جستجوی حیات بیگانه باشد. تا به حال، تجزیه و تحلیل نور ساطع شده از جو سیارات بسیار دشوار بوده است. زیرا این اجرام هم کوچک و هم بسیار کم نور هستند و در نور ستاره هایی که به دور آنها می چرخند غرق می شوند. با این حال، تلسکوپ جیمز وب با قدرت و دقت بالایی که دارد، می تواند نوری را که از لایه بسیار نازک گازهای اطراف سیاره ای دور عبور می کند، جمع آوری کند و این دقیقاً همان کاری است که به تازگی انجام داده است. تصویر بالا طیف رنگی جو WASP-96 b را نشان می دهد. سیاره ای غول پیکر که حدود نیمی از جرم مشتری را دارد و بیشتر از گاز ساخته شده است.

اگرچه این سیاره فراخورشیدی احتمالاً میزبان نوع زندگی مورد نظر ما نیست، اما اجزای جالبی در جو خود دارد. نیکول کولونیک اخترفیزیکدان در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در جریان رویداد امروز گفت: آنچه در اینجا می بینید اثر انگشت شیمیایی بخار آب در جو این سیاره فراخورشیدی خاص است. آب آن مایع نیست. اما به احتمال زیاد بخار آب است و نشان می دهد که جیمز وب چقدر می تواند اطلاعاتی در مورد جو سیارات فراخورشیدی به دست آورد.

سحابی حلقه جنوبی

برای دیدن تصاویر در اندازه بزرگ روی آنها کلیک کنید.

سحابی مسحور کننده حلقه جنوبی شبیه حلقه فیروزه ای غول پیکر در آسمان شب است و نیم سال نوری وسعت دارد. گاز سحابی در واقع در حال انبساط است و با سرعت تقریباً 14.5 کیلومتر بر ثانیه از ستاره دوتایی در حال مرگ در مرکز سازه دور می شود.

دو تصویر بالا نماهای متفاوتی از سحابی را نشان می دهد که با دو ابزار جیمز وب گرفته شده است. سمت چپ تصویر ابزار مادون قرمز نزدیک یا دوربین اصلی تلسکوپ است که در مادون قرمز نزدیک می بیند. در حالی که سمت راست تصویر ابزار مادون قرمز وسط را نشان می دهد. رنگ های مختلف در تصویر با مواد مختلفی در داخل سحابی مانند هیدروژن مولکولی و گازهای یونیزه داغ مرتبط است.

به لطف قدرت تلسکوپ فضایی جیمز وب، ما می توانیم ستاره دوتایی در قلب سحابی را بسیار واضح تر ببینیم. یکی دیگر از جزئیات جالب عکس، کهکشان در پس زمینه است که به صورت یک خط نازک در سمت چپ بالای تصویر دیده می شود.

سحابی شهابی (کارینا)

شاید یکی از نمادین ترین سحابی های ثبت شده توسط تلسکوپ فضایی هابل، سحابی کارینا باشد. ابر عظیم و درخشانی از گاز و غبار که در فاصله 7600 سال نوری از ما قرار دارد. این سحابی یک بستر ستاره ای غول پیکر و پر هرج و مرج است که گمان می رود منشا ستارگان تازه متولد شده ای باشد که مواد اطراف خود را از بین می برند.

اگرچه تصاویر هابل از سحابی کارینا همیشه خیره کننده بوده است، آخرین عکس جیمز وب حتی تاثیرگذارتر است. این تصویر صخره های کیهانی سحابی را با جزئیات و رنگ های شگفت انگیز نشان می دهد که جزئیات بی سابقه ای را در مورد این منطقه نشان می دهد. آمبر استراونجیمز وب، دانشمند ارشد پروژه در ناسا گفت: «امروز، برای اولین بار، ستارگان کاملاً جدیدی را می بینیم که قبلاً کاملاً از دید ما پنهان بودند.

صدها ستاره جدید، و همچنین فوران‌ها و حباب‌های متلاطم‌تر ناشی از تخریب گاز و غبار اطراف توسط ستاره‌های کوچک، در تصویر قابل مشاهده هستند. در پایان، تصویر سحابی شاه‌تخته به نوعی برجسته‌ترین عکس در میان عکس‌های دیگر است که قدرت مطلق جیمز وب را نشان می‌دهد و همچنین به ما یادآوری می‌کند که اصلاً چرا به جهان هستی نگاه می‌کنیم.